Η κριτικη
Μια άλλη ανησυχία που λαμβάνει διαστάσεις προκατάληψης, σχετίζεται με την ιδέα ότι ο ψυχολόγος θα ασκήσει μια τρομερή κριτική στον αναλυόμενο, (κάτι που επιβεβαιώνεται πολύ συχνά μέσα από τηλεοπτικές εκπομπές που υποδύονται ότι παρέχουν ψυχολογική υποστήριξη.)
Αν μια τέτοια σκέψη σας απασχολεί, σημαντικό είναι να γνωρίζεται ότι ο ρόλος του ψυχολόγου- ψυχοθεραπευτή δεν είναι να κριτικάρει ανθρώπους και συμπεριφορές, υποδεικνύοντας τις «ιδανικές λύσεις» και τους «σωστούς τρόπους».
Κάτι τέτοιο θα προσέθετε μονάχα ενοχές και χαρακτηρισμούς ενώ θα αφαιρούσε αυτοεκτίμηση και προσωπική ταυτότητα! Στόχος της ψυχοθεραπείας όμως είναι να βοηθήσει τους ανθρώπους να αναδείξουν και να στηριχτούν στην προσωπικότητα τους. Αυτό περιλαμβάνει να ανακαλύψουν τις προσωπικές οδούς επίλυσης και διαχείρισης των θεμάτων που τους απασχολούν.
Επίσης να δοκιμάσουν τους δικούς τους τρόπους συμπεριφοράς αντέχοντας την ευθύνη των πράξεων τους αλλά και την πιθανή αποτυχία των προσπαθειών τους (αυτό σημαίνει την ενδυνάμωση του εαυτού τους). Η απαλλαγή από ενοχές -που εγκλωβίζουν- και η αυτοαποδοχή αποτελούν βασική προϋπόθεση για την επίτευξη αυτού του στόχου. Το μονοπάτι όμως προς τον στόχο χαράσσεται με την ανάπτυξη μιας «θεραπευτικής σχέσης» που βασίζεται στην αποδοχή, την ισότητα, την ανοιχτή επικοινωνία και οπωσδήποτε την αμοιβαία συμμετοχή.
