Το αγνωστο....
Ο φόβος μπροστά στο άγνωστο είναι πρωτογενής και πανανθρώπινος. Άγνωστο εμπεριέχει η ίδια η εμπειρία της ψυχοθεραπείας: «Τι θα συμβεί, τι θα αποκαλυφθεί; Τι θα καταλάβει ο θεραπευτής για μένα;»
Η πηγή αυτού του φόβου βρίσκεται στον υπαρξιακό φόβο τού να αγγίξουμε και να γνωρίσουμε άγνωστα κομμάτια του εαυτού και της προσωπικότητας μας. Αυτά παραμένουν στο σκοτάδι όταν διαισθανόμαστε ότι μια τέτοια επαφή δε θα μας αρέσει και ίσως είναι πικρή και επώδυνη. Σε όλους συμβαίνει να έχουμε κομμάτια του εαυτού μας που δεν τα αποδεχόμαστε, δεν τα αντέχουμε ή δεν προλαβαίνουμε να ασχοληθούμε μαζί τους ή δεν τους δίνουμε καν την απαιτούμενη προσοχή.
Σε κάθε περίπτωση πάντως είναι ΔΙΚΑ ΜΑΣ, είναι ο ΕΑΥΤΟΣ μας... Τις περισσότερες φορές μάλιστα σχετίζονται άμεσα με πολλά από τα «προβλήματα» μας.
Ίσως μια τέτοια σκέψη σας εμποδίζει να προβείτε στην προσέγγιση ενός θεραπευτή. Γνωρίζετε όμως ότι «συμφιλίωση» μας με τον «παραμελημένο» εαυτό, που συχνά διαμαρτύρεται και εμείς απλά τον αγνοούμε, όσο φόβο και συχνά οδύνη να εγείρει, τελικά ίσως αποτελεί μια πράξη φροντίδας, νοιαξίματος, που οφείλουμε στον εαυτό μας, καθώς είναι ότι πιο σημαντικό έχουμε!
Καθήκον του ψυχολόγου οπωσδήποτε, είναι η σταδιακή μετάβαση του αναλυόμενου στα άγνωστα αυτά μονοπάτια της ψυχής του. Η ανίχνευση όμως αυτή συμβαίνει πάντα με σεβασμό στο ρυθμό και στην διάθεση του.
